Interview met oud-penningmeester Bert Lagerweij

Eind vorig jaar nam onze penningmeester Bert Lagerweij afscheid en droeg het stokje over. Hierbij blikken we nog kort terug met een interview met Bert.

Bert; bedankt voor al je inzet en voor je enorme betrokkenheid!

Het waren 2 enerverende jaren…

Waarom kwam je in het bestuur bij WPN?

Ik ben al lid van het eerste uur bij het windpark. IN coronatijd, toen ik wat meer tijd had, heb ik me aangesloten bij twee werkgroepen: eentje voor het reglement voor Fonds Duurzame Energie, waar nu helaas nog steeds maar weinig geld in zit. En de andere bij de werkgroep voor een nieuwe naam van de coöperatie. Mijn voorganger Erik maakte mij mee bij het fonds duurzame energie en vroeg toen of ik niet penningmeester wilde worden.

Omdat ik ervaring had met verduurzaming en dat me dat na aan het hart lag en omdat ik wel wat verstand van penningen had heb ik daar toen volmondig ja op gezegd.

De verwachtingen? Mijn idee was; het windpark is gereed en het zonnepark bijna. Dus de coöperatie komt in een nieuwe fase. Ik wilde graag een bijdrage leveren aan lokale energietransitie, onder andere door nieuwe projecten te ondersteunen. En vanuit financieel oogpunt kijken hoe en wat we konden realiseren. Ook vanuit het fonds duurzame energie waar volgens de voorspellingen binnen afzienbare termijn tot wel een miljoen euro in zou zitten. Er bleek echter al snel toch nog meer te spelen bij het windpark, met name op financieel gebied was niet alles even transparant. Samen met vooral Abo, hebben we geprobeerd dat recht te trekken. Daar hebben we wel lessen uit geleerd. Vooral dat je conflict of interest ten alle tijden moet vermijden en dat je mensen moet laten doen waar ze goed in zijn in de fase waarin zo’n wind of zonnepark zich in begeeft. En dan snel het stokje overgeven.

Toen ook het zonnepark zich nog lang niet in een eindfase bleek te bevinden, rolde ik van het ene financieel intensieve traject in het andere.

Het heeft daardoor erg veel energie en frustratie gekost. Ik ben nog geen 2,5 jaar penningmeester geweest maar het voelt als het dubbele.

Ik denk dat veel dingen makkelijker, handiger of sneller hadden gekund. Vaak dacht ik wel; waar zijn we mee bezig met zijn allen? Door de in mijn ogen te grote eisen van bijvoorbeeld financiers werd het nodeloos nog ingewikkelder. En duurde de afronding nog langer. Soms vraag ik me dan wel af of zij wel altijd vanuit het hart voor de energietransitie denken. Op een gegeven moment kwamen we in een hele ingewikkelde situatie, met een SDE die aan tijd gebonden was, een bouwstop en ook de cablepooling met 2 financiers (Rabo en Triodos) die er beiden hun plas over wilden doen. En dat met behulp van advocaten van de zuidas voor 499 euro per uur; Exclusief kantoorkosten uiteraard.

Ook de planning en organisatie van het project liet vaak te wensen over en de combinatie van die 2 factoren maakte de realisatie van het zonnepark haast tot een mission impossible.

Dus als je vraagt naar verwachtingen aan het begin en de realiteit: het heeft me meer tijd, energie en frustratie gekost dan dat ik had verwacht. Een functie als penningmeester in het bestuur moet je doen omdat het leuk is. En dat is het als je er energie van krijgt én omdat het toegevoegde waarde heeft. Ik heb me er in belachelijke mate mee moeten bemoeien. Maar mijn getrek en geduw (veel meer kan je niet als bestuur in die fase) heeft er m.i. wel mede gezorgd dat het zonnepark er uiteindelijk wel is gekomen. Want dat had zeker mis kunnen gaan.

Mijn idee dat ik lekker aan de slag kon met nieuwe projecten is er door dit gedoe dus nooit van gekomen. Ik had gedacht aan verdere ontwikkeling met een batterij en wellicht lokaal energie leveren. En met het Fonds Duurzame Energie lokale initiatieven te ondersteunen, maar ja dan moet er wel geld in het fonds zitten Ik heb wel veel van geleerd van coöperatief ontwikkelen van energieprojecten. Er zijn (te) veel partijen bij betrokken en de bankwereld vindt het maar eng. Ik heb ook ervaren dat idealen kunnen worden voorbijgestreefd door conservatieve economische factoren. Daardoor is mijn bewondering voor projecten die lukken nog groter.

De leuke kanten van het penningmeester zijn? Met het bestuur was het heel leuk en ook uitdagend wat deden. We hebben ook regelmatig flink gelachen en zijn geleidelijk een hecht team geworden. Ik heb wel echt genoten van hoe iedereen zich heeft ontwikkeld. Ieder heeft zijn eigen kwaliteiten. Zowel professioneel als persoonlijk. Zonder Abo en Sjon bijvoorbeeld had ik dit echt niet kunnen doen. Een hoogtepunt voor mij was wel de opening van het Zonnepark waar ik als presentator in een gek pakje de presentatie heb gedaan. Van dat soort dingen geniet ik echt.

Maar er is nu wel ook echt een last van mijn schouders. Ik was opgelucht op het moment dat ik in november officieel afscheid nam bij de ALV. En ik heb nu simpelweg ook niet meer zoveel tijd als ik had bij de start toen midden in coronatijd. Ik ben direct daarna heerlijk op reis geweest, 7 weken naar Mexico, om er even echt van af te kicken. Ik ben nu druk bij Hortus. Daar begon ik in de programmering maar daar heb ik inmiddels een steeds grotere rol. Ik krijg heel veel energie wat we daar bereiken met mooie programmering, de tuinen en met hoe de horeca loopt.

Ik hoop dat in de komende tijd ruimte is voor mooie projecten. Ik wens het bestuur en alle betrokkenen daar veel succes bij. Ik sta altijd open voor betrokkenheid, bijvoorbeeld door mooie lokale projecten te ondersteunen vanuit het duurzame fonds. Maar ja, dan moet er wel eerst geld in zitten…